B-17F Flying Fortress

De Boeing B-17 Flying Fortress was een Amerikaanse 4-motorige zware bommenwerper voor de lange afstand. Het door de firma Boeing in de jaren dertig ontworpen toestel was oorspronkelijk bedoeld voor kustpatrouilles, maar het ontwerp werd aangepast als gevolg van de regeringsopdracht voor een viermotorige bommenwerper.

Vanwege het gebrek aan goede bommenwerpers bij de RAF aan het begin van de oorlog werden begin 1941 20 B-17B´s onder de naam Fortress I aan de RAF geleverd. Toen de V.S. eind 1941 ook in de oorlog werd betrokken werden Amerikaanse toestellen – behorende tot de US Army Air Force 8e en 15e luchtmacht – in Engeland gelegerd en namen deze overdag deel aan ´strategische precisiebombardementen' op de Duitse industriegebieden. Deze term moet wel worden bekeken vanuit het perspectief van die tijd want in principe kwam dit gewoon neer op het leggen van bomtapijten over een bepaald gebied waarin fabrieken stonden.

Voor een goede inzet was een goede samenwerking tussen de bemanning een eerste vereiste; elk toestel had daarom ook zijn eigen vaste bemanning die een hechte band met elkaar had. Dit moest ook wel want ze waren natuurlijk in noodgevallen op elkaar aangewezen.

De bemanning van de B-17 bestond in principe uit 9 man:

• de vluchtcommandant, dit was de hoogst in rang zijnde vlieger die verantwoordelijk was voor het gehele toestel en de bemanning; meestal kwam hij pas in actie als hij de besturing van het toestel overnam voor het direct aanvliegen van het doel voor het afwerpen van de bommen
• de co-piloot, de vlieger die het toestel naar het doel en weer naar huis bracht
• de bommenrichter annex frontschutter, deze man had een dubbele functie en fungeerde onderweg als frontschutter die als taak had om de sector van 180° voor het toestel af te dekken maar hij kwam bij nadering van het doel als bommenrichter in actie en wierp de bommen af
• de boordwerktuigkundige annex rugschutter, ook deze had een dubbele functie, was tijdens de vlucht verantwoordelijk voor de goede werking van de motoren maar bij naderend gevaar bediende hij de koepel op de rug van het toestel waarmee hij de sector van 360° boven het toestel afdekte
• de navigator annex radio operator, de belangrijkste man aan boord; niet alleen diende hij te zorgen dat het toestel op koers bleef maar ook onderhield hij de radioverbindingen met andere toestellen in de formatie en eventueel naar de thuisbasis
• de stuur- en bakboordschutters, de boordschutters aan de zijkant van het toestel die elk als taak hadden om de sector van 180° aan hun kant af te dekken
• de buikschutter, de boordschutter in de koepel onder de buik van het toestel die als taak had om de sector van 360° aan de onderzijde van het toestel af te dekken
• de staartschutter, de boordschutter in de staart die als taak had om de sector van 180° achter het toestel af te dekken.

Later werd de bemanning tot 10 man uitgebreid; het bleek dat de boordwerktuigkundige in gevechtssituaties vaak zo druk bezig was om de motoren goed draaiende te houden dat hij geen tijd had om de koepel boven op de romp te bemannen. Daarom kregen de bemanningen later een vaste rugschutter.

Eén uitvoering mogelijk;, 

• B-17F Flying Fortress Memphis Belle - US Army Air Forces, 324 BS, 91 BG, 8 AF 41-24485 (Robert Morgan), 1943.

Afmetingen;

• Lengte 489 mm 
• Spanwijdte. 659 mm.

Aantal onderdelen; 50+

Schaal 1:48

Released by Revell in 1990.

Revell 4701