F8F-2 Bearcat

De Grumman F8F Bearcat is een Amerikaans op een-motor- carrier gebaseerd jachtvliegtuig dat werd geïntroduceerd in de late Tweede Wereldoorlog. Het diende tijdens het midden van de 20e eeuw in de marine van de Verenigde Staten, het korps Mariniers van de Verenigde Staten en de luchtmachten van andere landen. 

De prototypes van de F8F werden besteld in november 1943 en vlogen voor het eerst op 21 augustus 1944, slechts negen maanden later. Het eerste productievliegtuig werd geleverd in februari 1945 en het eerste squadron, Fighter Squadron 19 ( VF-19 ), was operationeel tegen 21 mei 1945, maar de Tweede Wereldoorlog was voorbij voordat het vliegtuig de gevechtsdienst zag.

Na de oorlog werd de F8F een belangrijke Amerikaanse marine en US Marine Corps-jager, waarbij 24 jager-squadrons bij de marine en een kleiner aantal in de mariniers werden uitgerust. Wordt vaak genoemd als een van de best-handling piston-engine jagers ooit gebouwd, zijn prestaties waren voldoende om veel vroege jets te overtreffen. De mogelijkheid voor aerobatische prestaties wordt geïllustreerd door zijn selectie als het tweede demonstratievliegtuig voor het elite Blue Angels vluchtdemonstratie-eskader in 1946, ter vervanging van de Grumman F6F Hellcat. De Blue Angels vlogen met de Bearcat tot het team in 1950 tijdens de Koreaanse oorlog tijdelijk werd ontbonden en zich in de operationele gevechtsdienst stortte. De F9F Panther en McDonnell F2H Banshee hebben de Bearcat grotendeels vervangen omdat hun prestaties en andere voordelen de zuigermotorjagers hebben overschaduwd.

Twee uitvoeringen mogelijk;

• F8F-2 Bearcat - US Navy, No.121730, VF-151, No.105A, USS Boxer, 1951.

• F8F-2 Bearcat - US Naval Air Reserve, No.122637, No.98F. 

Afmetingen;

• Lang; 264.5 mm.

• Breed; 337 mm.

Aantal onderdelen; 366

Schaal 1:32

Trumpeter 02248