SUPERMARINE WALRUS Mk.I

De Supermarine Walrus (oorspronkelijk bekend als de Supermarine Seagull V) was een Britse single-engine amfibische biplane verkenningsvliegtuig ontworpen door RJ Mitchell en eerst in 1933 gevlogen. Het werd bestuurd door het Fleet Air Arm (FAA) en ook geserveerd met de Royal Air Force (RAF), Koninklijke Australische Luchtmacht (RAAF), Royal New Zealand Navy (RNZN) en Royal New Zealand Air Force (RNZAF). Het was de eerste Britse squadron-service-vliegtuig om in één vliegtuig een volledig in te trekken hoofdonderstel te vervoeren, volledig afgesloten bemanningslocatie en metalen romp.

De Walrus werd gebruikt in de lucht-zee reddingsrol in zowel de Royal Navy als de Royal Air Force. De gespecialiseerde RAF Air Sea Rescue Service squadrons vloog een groot aantal vliegtuigen, waarbij Spitfires en Boulton Paul Defiantspatrouilleerden voor down-down vliegtuigen, Avro Ansons om supplies en jachthavens te laten vallen, en Walruses halen luchtvaartuigen uit het water. RAF-zeevarende squadrons werden ingezet om de wateren rond het Verenigd Koninkrijk, de Middellandse Zee en de baai van Bengalen te dekken. Gedurende deze operaties werden meer dan duizend vliegtuigwagens opgehaald, waarbij No.277 Squadron verantwoordelijk waren voor 598 hiervan.

Drie uitvoeringen mogelijk;

• SUPERMARINE WALRUS Mk.I - No.276 Squadron, Royal Air Force, Horrowbeer, Devon, England, 1944.

• SUPERMARINE WALRUS Mk.I - No.700 Naval Air Squadron, HMS Sheffield, 1941.

• SUPERMARINE WALRUS Mk.I - No.5 CF, Royal Australian Air Force, Australia and New Guinea, early 1943.

Afmetingen;

• Lang; 238 mm.
• Breed; 292 mm.

Aantal onderdelen; 157

Humbrol verf kleur nr.'s; 24 / 27 / 28 / 30 / 31 / 33 / 53 / 56 / 62 / 65 / 78 / 85 / 110 / 123 / 224.

Schaal 1:48

Airfix A09183

Artikel nummer; A09183