Supermarine Spitfire Mk.XIVC

Toen de nieuwe jager in december 1943 in dienst kwam bij 610 Squadron, was dat een grote stap voorwaarts in de evolutie van de Spitfire.

Eind 1944 werd een aantal Mk XIV's met hoge rugleuning en volledige overspanning door de Forward Repair Unit (FRU) omgebouwd tot een enkele camera, gericht naar bakboord of stuurboord; een conversie die identiek is aan die gebruikt op de FRU-omgebouwde FR Mk IXc. 

Om dit te realiseren werd aan stuurboord een nieuw luik, vergelijkbaar met het radioluik aan bakboord, aangebracht en werden beide luiken voorzien van camerapoorten in gestroomlijnde blisters. Verder was deze versie van de FR Mk XIVe in wezen hetzelfde als het standaardvliegtuig. Deze in het veld omgebouwde vliegtuigen werden toegewezen aan 430 squadron RCAF. Latere, speciaal gebouwde conversies, ook bekend als de FR Mk XIVe, hadden de later ingekorte achterste romp met zijn druppelvormige luifel, camerapoorten aan bakboord en/of stuurboord (zonder blaren), en een extra brandstoftank aan de achterkant van 34 gallon die het bereik van de Spitfire uitbreidde tot ongeveer 610 mijl (980 km) op interne brandstof. Omdat het voornamelijk op lage hoogte werd gebruikt, had de "productie" FR Mk XIVe vleugeltips geknipt.

In totaal werden er 957 Mk XIV's gebouwd, waarvan meer dan 430 FR Mk XIV's. Na de oorlog werden tweedehands Mk XIV's geëxporteerd naar een aantal buitenlandse luchtmachten; 132 gingen naar de Royal Belgian Air Force, 70 gingen naar de Royal Indian Air Force en 30 van zijn verkenningsvariant gingen naar de Royal Thai Air Force.

Eén uitvoering mogelijk;

• Supermarine Spitfire FR Mk.XIV - Royal Air Force, No. 610 (County of Chester) Squadron, RB159 DW-D, flown by Sqn.Ldr. Richard Newbery, West Malling, UK, June 1944.

Schaal 1:72

Released by Academy in 2020.

Academy 12484