USAAF Boeing B-29A Superfortress "Enola Gay & Bockscar"

Het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog deed USAAF-strategen beseffen dat ze zich moesten concentreren op langeafstandsbommenwerperprojecten die werden geïdentificeerd als VHB (Very Heavy Bomber).

Toen bleek dat zo'n vliegtuig ook boven de Pacific ingezet kon worden, leek de aanduiding VLR (Very Long Range) passender. Dit was het project dat begin 1940 werd gelanceerd door generaal Henry Arnold. Studieprojecten werden gepresenteerd door: Boeing, Consolidated, Douglas en Lockheed. De laatste twee bedrijven trokken zich vrij snel terug uit de concurrentie en op 6 september 1940 werden voorlopige contracten getekend met Boeing en Consolidated (later Convair) voor de bouw en het testen van de eerste twee en vervolgens drie prototypes. De eerste vertrok op 7 september 1942, de Convair XB-32 Dominator, maar de enorme omvang van de aangebrachte wijzigingen vertraagde de ingebruikname ervan. Door zijn voorzichtigheid was Boeing in 1940 veel geavanceerder in het ontwerpen van het juiste vliegtuig en had de USAAF kunnen verzekeren dat het binnen twee tot drie jaar seriemachines zou hebben. Als gevolg hiervan ontving het bedrijf een bestelling voor 1.500 machines voordat het prototype zelfs maar de lucht in ging! De reden voor een dergelijke vooruitgang van de werkzaamheden bij Boeing was dat al in 1938 het ontwerp van de verbeterde B-17 met een luchtdichte cabine werd gepresenteerd. Hoewel een dergelijk vliegtuig op dat moment niet nodig was, moedigde het Amerikaanse leger Boeing aan om de structuur te moderniseren om het voorbereid te hebben in het licht van veranderende operationele omstandigheden. Het eerste prototype van de XB-29 maakte zijn eerste vlucht op 21 september 1942. een maximale snelheid van 644 km/u was vereist, daarom had het vliegtuig een langzaam-medium vleugelsysteem met een cirkelvormige romp en een vleugel met een grote verlenging. Omdat zo'n vleugel een hoge snelheid vereiste bij het landen, was hij uitgerust met Fowler-flappen met grote overspanning die, wanneer ze werden uitgeschoven, het vleugeloppervlak met 20% vergrootten. Dit maakte het op zijn beurt mogelijk om de snelheid van de nadering tot de landing te verminderen. Het vliegtuig was uitgerust met een elektrisch intrekbaar landingsgestel met een voorwiel en een luchtdichte cockpit. Ook achter de vleugel bevond zich een tweede hermetische cabine, waarin de bemanningsleden die de schiettorens bedienden onderdak vonden, terwijl de observatie van de omgeving werd geholpen door de toegevoegde belvormige beglazing van de cabine. Het pilotencompartiment en het achterste bemanningscompartiment waren verbonden door een lage tunnel, waardoor het mogelijk was om over de voorste en achterste bommenwerperkamers te kruipen. De staartschutter had een eigen afgesloten cabine, maar zonder toegang tot de andere bemanningsleden. Het waren de B-29-vliegtuigen die als eerste ter wereld een atoombomaanval op Hiroshima en Nagasaki uitvoerden. 

Twee uitvoeringen mogelijk;

• Boeing B-29A Superfortress - US Army Air Forces, 393 BS, 509 BW, 44-27297, 'Bockscar', flown by Charles Sweeney, Nagasaki, Augustus 6th 1945.

• Boeing B-29A Superfortress - US Army Air Forces, 393 BS, 509 BW, 44-86292, 'Enola Gay', flown by Paul Tibbets, Hiroshima, Augustus 8th 1945.

Afmetingen;

• Lang; 420 mm.
• Hoog; 116 mm. 

Humbrol verf kleur nr.'s; 11 / 32 / 33 / 53 / 119 / 151 / 155 / 188 / 1320 / 1321. 

Schaal 1:72

Released by Academy in 2019.

Academy 12528