Focke-Wulf Fw190 D-9
De Focke-Wulf Fw 190 was een eenmotorig jachtvliegtuig dat door de Luftwaffe tijdens de Tweede Wereldoorlog werd ingezet.
De geallieerden werden er in de herfst van 1941 mee geconfronteerd en toen ze in 1942 een exemplaar in handen kregen werd dit grondig bestudeerd. Het bleek dat het om de lengte-as rollen van het toestel veruit superieur was vergeleken met de Spitfire. De beste tactiek die de RAF-piloten konden aanwenden, was een bocht van 180° te maken en hopen dat de FW zo werd afgeschud. Wél had de Fw 190 een vervelend "stall"-karakter, wat meerdere piloten het leven kostte. De bewapening was fenomenaal te noemen. Er zijn in totaal circa 20.000 stuks gebouwd.
In 1944 kwam men met een nieuwe variant: de D-9 (Dora-Neun) met in plaats van een luchtgekoelde stermotor een watergekoelde Jumo 213A motor, bekend van onder andere de Junkers Ju 88-bommenwerper. Dit zorgde voor een kleiner frontaal oppervlak maar een langere neus. De staart werd verlengd om het zwaartepunt te stabiliseren en ook de vleugels werden verlengd.
Eén uitvoering mogelijk;
-
Focke-Wulf Fw190 D-9 - Luftwaffe JG-6, Sorau, Germany, Februari 1945.
Schaal 1:72
Forces of Valor 873012A
