BAe Sea Harrier FRS.1

De Harrier is een gevechtsvliegtuig met volledige VSTOL-eigenschappen. Dat wil zeggen dat het zowel horizontaal als verticaal kan landen en opstijgen. 

Tussentijds (eind jaren 70) ontwikkelde British Aerospace voor de Royal Navy nog de SeaHarrier (FRS1, later FA2). Deze was gebaseerd op de GR3, maar had een sterkere motor. Ook is hij uitgerust met een bolvormige cockpit (als bij de F-16) voor beter zicht. De SeaHarrier had een lucht-luchtradar en was primair bedoeld voor luchtverdedigingstaken, terwijl de AV-8, GR3 en GR7 bedoeld zijn voor het geven van close air support (luchtsteun aan grondtroepen).

De SeaHarrier kreeg zijn vuurdoop tijdens de Falklandoorlog (1982). In die oorlog hadden de Argentijnse luchtmacht en marine een numeriek voordeel (van ongeveer 6 tegen 1 jachtvliegtuigen). Hoewel de oude Argentijnse McDonnell Douglas A-4 Skyhawk-vliegtuigen nauwelijks gewicht in de schaal legden waren de Dassault Mirage III en Dassault Super-Étendard wel degelijk technisch goede vliegtuigen en zeer capabele tegenstanders voor de SeaHarriers die echter 21 vliegtuigen van de Argentijnse luchtmacht wisten neer te halen.

Van de SeaHarrier zijn geen nieuwe varianten ontwikkeld. Inmiddels zijn ze bij de Royal Navy buiten dienst gesteld. De vliegdekschepen zijn nu uitgerust met de Harrier GR7 van de RAF in afwachting van de Joint Strike Fighter.

Varianten van de Harrier zijn ook in gebruik bij de marines van Spanje (AV-8B), Italië (AV-8B), India (SeaHarrier) en Thailand (AV-8S). Diverse landen die momenteel met de Harrier vliegen nemen deel in het JSF-project.

De wapens waarmee de Harrier kan worden uitgerust verschillen naargelang de versie en omvatten een kanon en meerdere typen raketten en bommen.

Twee uitvoeringen mogelijk;

• BAe Sea Harrier FRS.1 - Royal Navy Fleet Air Arm, ​801 NAS.

• BAe Sea Harrier FRS.1 - Royal Navy Fleet Air Arm, 899 NAS.

Schaal 1:72

Released by Fujimi in 1983.

Fujimi 7A-01