RAF SPITFIRE Mk.VIII
De Supermarine Spitfire was een Brits jachtvliegtuig. Het toestel werd in 1938 in productie genomen door Supermarine Division, Vickers Armstrong Ltd.. Het toestel werd gedurende de gehele Tweede Wereldoorlog ingezet door de geallieerden, voornamelijk door de RAF. Er werden in totaal 20.340 stuks gebouwd.
De Spitfire valt op door zijn stroomlijn en ellipsvormige vleugels. De versie Mk. XIV haalde een maximumsnelheid van 721 km/h op een hoogte van 8000 meter. Het vliegtuig is vooral bekend door de beslissende rol die het speelde tijdens de Slag om Engeland.
In Azië was de belangrijkste gebruiker van de Spitfire niet de RAF, maar van de Royal Australian Air Force; twee squadrons van de RAAF en een squadron van de RAF waren in februari 1943 met Spitfires Vb uitgerust. Ze werden door de RAAF met name gebruikt om Japanse luchtaanvallen op Noord-Australië af te weren. De Spitfire bleek echter een onverwacht nadeel te hebben tegenover de Japanse toestellen, zoals de Zero. De Spitfirepiloten konden niet zo snel draaien als hun tegenstanders. Om dit te compenseren namen ze tactieken over van de Duitsers, ze gebruikten hun hoge (duik)snelheid en achtervolgden de Japanse toestellen tot die geen brandstof meer hadden.
Eén uitvoering mogelijk;
-
Supermarine Spitfire Mk.VIII - Royal Air Force, No.155 Squadron, DG-R / MD280. 1945.
Afmetingen;
- Lang; 133.5 mm.
- Breed; 156 mm.
Aantal onderdelen; 43
Schaal 1:72
Released by Hasegawa in 1997.
Hasegawa 03017 / SS17
