Messerschmitt Me 262 Mistel

Mistel was het grotere, onbemande onderdeel van een samengestelde vliegtuigconfiguratie die in de latere stadia van de Tweede Wereldoorlog in Duitsland werd ontwikkeld. 

Het composiet bestond uit een klein bestuurd controlevliegtuig gemonteerd boven een grote explosievendragende drone, de Mistel, en werd in zijn geheel de Huckepack genoemd, ook bekend als de Beethoven-Gerät.

De eerste experimenten in nazi-Duitsland met betrekking tot samengestelde vliegtuigen van elk type werden uitgevoerd met het DFS 230 -troepenzweefvliegtuig als de "lagere" component en met behulp van gevestigde Luftwaffe-vliegtuigen met zuigermotoren, zoals de Focke-Wulf Fw 56 of de Messerschmitt Bf 109E , als het bovenste onderdeel in een poging om de troepenzwever een groter bereik te bieden dan wanneer deze eenvoudig op de conventionele manier zou worden gesleept.

Later werd de techniek verfijnder en werd de bommenwerpercomponent (die vaak een nieuw vliegtuig was in plaats van een overschot) uitgerust met een gespecialiseerde kernkop van 1.800 kg (3.960 lb.) . De laatste fase van Mistel- ontwikkeling was van gespecialiseerde, speciaal gebouwde, door jet aangedreven bommenwerpercomponenten, waaronder die ontwikkeld op basis van de Messerschmitt Me 262, de Junkers Ju 287 en de geheel nieuwe Arado Ar 234. Geen van deze ambitieuze plannen, met uitzondering van de Me 262 mistel, had de tekentafel verlaten voor het einde van de oorlog.

Uitvoering;

• Messerschmitt Me 262 A-2a/U2 - Luftwaffe, W.Nr.110484/V484 + Mistal 4.

Schaal 1:72

Released by MPM in 1993.

MPM 72112