Duitse U-Boot van de Kriegsmarine die tijdens de tweede wereld oorlog dood en verder zaaide op de Atlantische Oceaan.
Tijdens de zomer van 1943 werden de eerste Type VII C van de in totaal 91 stuks in dienst genomen. Op dat ogenblik waren de inzetomstandigheden voor de bemanning helemaal gewijzigd. De "Rudeltaktik" van 1941-1942 leidde noch zelden tot het succesvol opsporenvan de konvooien en het tot zinken brengen van af zonderlijke schepen, Moderne beveiligingsmiddelen schermden de scheepsescortes met succes af, terwijl speciale anti-dijkbootjachtvliegtuigen overal patrouilleerden over gebieden waar duikboten waren. Om zich aan de oppervlakte beter tegen verrassingsaanvallen vanuit de lucht te kunnen verweren, kregen de duikboten van het type VII C/41 een vergrote torenopbouw, die "grote wintertuin" genoemd werd. De Turm IV beza t achteraan op het bovenplatform twee 20 mm Flak-tweelingen, met daarbij op het lagere platform een 37 mm M42U Flakkanon. Nog een kenmerk van deze schepen was de uitschuifbare snorkelmast, die zichtbaar was in opgedoken toestanden die voor de luchtverversing diende. Op die manier kon er onderwater met grotere snelheid en met volledig opgeladen accumulatoren ook op de dag worden gevaren. In vier waterdichte containers op het voordek waren 5-persoonsreddingsvlotten opgeslagen. Dankzij het beter bouwstaal konden de VII C duikboten tot 250 meterdiep duiken. Er gingen 44 boten van dit type verloren, maar de type VII C beschadigden of zonken tot het einde van de oorog in de Atlantische Oceaan 38 geallieerde schepen, voor een totaal van 138.622 brutoregisterton. 1.444 bemanningsledenvan de VII C duikboten werden daarbij tijdens gevechten en ongevallen gedood.
Negen uitvoeringen mogelijk;
- U-552
- U-69
- U-82
- U-203
- U-252
Lang; 933 mm.
Aantal onderdelen; 135
Revell verf kleur nr.'s; 57 / 69 / 76 / 77 / 90 / 92 / 330 / 364.
