Lockheed L-1011-1 TriStar
De Lockheed L-1011 TriStar, ook vaak de L-1011 genoemd, is een widebody passagiersvliegtuig, en het derde vliegtuig van dit type dat in gebruik werd genomen. De vorige twee waren de Boeing 747 en de McDonnell Douglas DC-10. Net als de DC-10 is de Tristar een driemotorig straalvliegtuig. Tussen 1968 en 1984 bouwde Lockheed in totaal 250 exemplaren van de TriStar.
American Airlines was op zich geïnteresseerd in het onderwerp, maar koos uiteindelijk voor de Douglas DC-10. Zonder steun van American Airlines werd de TriStar uiteindelijk gelanceerd op bestelling van TWA en Eastern Air Lines. Hoewel de ontwikkeling van de Tristar gelijk liep met die van de DC-10, slaagde Douglas erin zijn toestel een jaar eerder op de markt te brengen. In februari 1971, na een lange periode van ontwikkeling en grote productiekosten (met name door Lockheeds RB211 turbofanmotoren), ging Rolls-Royce plc failliet. Voor Lockheed was het toen al te laat om nog van motoren te veranderen. Uiteindelijk gaf de Britse overheid een subsidie om Rolls-Royce erbovenop te helpen, op voorwaarde dat de Amerikaanse overheid een lening zou geven aan Lockheed om de L-1011 af te maken.
Het toestel was ontworpen om maximaal 400 passagiers te kunnen vervoeren. Het prototype van het toestel vloog voor het eerst op 16 november 1970. Op 26 april 1972 werd de eerste TriStar verkocht aan Eastern Air Lines.
Lockheed moest minstens 500 vliegtuigen verkopen om de kosten terug te verdienen, maar in 1981 werd besloten te stoppen, na de productie van 250 vliegtuigen.
Twee uitvoeringen mogelijk;
-
Lockheed L-1011-1 TriStar - TWA
-
Lockheed L-1011-1 TriStar - Cathay Pacific
UNIEK model, wordt niet meer gemaakt!
Aantal onderdelen; 83
Afmeting:
- Lengte; 370 mm
- Spanwijdte 320 mm
Humbrol verf kleur nr.'s; 11 / 22 / 33 / 40
Schaal 1:144
Airfix A06178
