Messerschmitt Bf109E & Junkers Ju87B Stuka

Name: Revell 03770 Messerschmitt Bf109E & Junkers Ju87B Stuka
Brand: Revell
Price: 12.95 EUR
Availability: InStock

De Messerschmitt Bf-109 is een Duitse eenmotorige jager met metalen structuur in een lage vleugelconfiguratie met een klassieke staart.

Het bleek de standaard en meest geproduceerde Luftwaffe-jager te zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog. De vlucht van het prototype vond plaats op 29 mei 1935 en de serieproductie ging door in de jaren 1936-1945. In totaal zijn er naar schatting in totaal zo'n 35.000 Messerschmitt Bf-109-jagers van alle soorten geproduceerd, waarvan er vele na de oorlog in de Tsjechische en Israëlische luchtmacht zijn beland. De wortels van de Bf-109 gaan terug naar de competitie die in 1933 door de Luftwaffe werd aangekondigd voor een nieuw gevechtsvliegtuig. In concurrentie met de He-112 verloor het Bf-109-project aanvankelijk, maar dankzij de intriges van Willie Messerschmitt kon het project doorgaan en uiteindelijk werd hij de winnaar van de competitie en werd hij het belangrijkste gevechtsvliegtuig van de Luftwaffe. Tijdens de productie werden verschillende hoofdvarianten van de Bf-109 ontwikkeld. De eerste pre-productie serie was de Bf-109B (Berta) met verschillende versies van de Junkers Jumo 210 (A of Da) motor. Ze werden getest in Spanje vanaf 1937 tijdens de burgeroorlog. De volgende versie is de Bf-109C (Caesar). Ze hadden een andere motor dan de B-versie en een uitgebreide bewapening bestaande uit twee 20 mm en 2 HP 7,92 mm kanonnen. Deze machines vochten ook in de lucht van Spanje. De derde versie is de Bf-109D (Dora) met de Junkers Jumo 210 Da of Daimler-Benz DB 600-motor. Hij vocht in de campagne van september, maar werd bij de overgang van 1939/1940 vervangen door de E-versie. beroemd model was de Bf-109E (Emil) met een Daimler-Benz 601A of N. Het was de eerste die een driebladige, geen tweebladige propeller gebruikte. Bf-109E vocht in de Franse campagne, boven Engeland, en in Noord-Afrika en aan het oostfront. De aas die zijn carrière begon op de Bf-109E was de beroemde Adolf Galland. De volgende versie is de Bf-109F (Friedrich), die volgens de Duitse piloten aerodynamisch het meest perfect was. Het zaaide de veranderde vorm van de romp, vleugels, cabine stroomlijnkappen, maar er werd geen nieuwe motor gebruikt. Het werd in dienst genomen rond de jaarwisseling van 1940/1941. Als onderdeel van de ontwikkeling van het ontwerp werden verdere Bf-109-specificaties ontwikkeld, waarvan de G (Gustav)-versie in het grootste aantal exemplaren werd geproduceerd. De belangrijkste verandering die de prestaties van de machine verhoogde, was de installatie van een nieuwe 12-cilinder Daimler-Benz DB605A-motor met 1475 pk. De bewapening van de Bf-109G was een paar 13 mm machinegeweren in de romp voor de kuip van de cockpit, en het MG151 20 mm of zwaardere MK108 30 mm kanon. De laatste in massa geproduceerde versie was de Bf-109K (Kurfirst), waarvan de productie in oktober 1944 begon. Als motor werd een Daimler-Benz DB 605DB of DC-eenheid gebruikt. De Bf-109K was de snelste versie die tijdens de Tweede Wereldoorlog werd geproduceerd, met een snelheid tot 730 km/u. Afgezien daarvan werden er twee versies gemaakt - H en Z, maar het waren nogal experimentele versies en hun massaproductie begon niet. Daaropvolgende verbeteringen in voortstuwing en bewapening maakten de Messerschmitt Bf-109 tot een van de gevaarlijkste jagers van de Tweede Wereldoorlog, en toonden tegelijkertijd het enorme potentieel van het enigszins hoekige casco dat door Willi Messerschmitt werd gecreëerd.

De Junkers Ju-87 Stuka (afkorting van het Duitse Sturzkampfflugzeug, wat duikbommenwerper betekent) is een Duitse eenmotorige duikbommenwerper met een klassieke staart, vleugels in een omgekeerde vleugelconfiguratie en een volledig metalen constructie.

De Ju-87 is een van de beroemdste vliegtuigen van de Luftwaffe, een symbool van zijn macht naast de Me-109. Aan het begin van de oorlog (1939-1941) werd het een symbool van de Blitzkrieg, wat vaak paniek veroorzaakte onder vijandelijke soldaten door het installeren van akoestische sirenes (de zogenaamde jerychońskie-trunks), die een specifiek geluid veroorzaakten tijdens een duikvlucht. De maker van de machine was Hermann Pohlmann, en de Ju-87 vloog voor het eerst de lucht in in 1935 en ging twee jaar later in productie. Tijdens de burgeroorlog in Spanje kon hij, zonder een serieuze vijand in de lucht tegen te komen, effectief blijken te zijn in de missies waarvoor hij was gemaakt. Dankzij de mogelijkheid van een zeer steile duik, met behoud van een relatief lage snelheid, bereikte het een zeer hoog bombardementsrendement. Stuka's faam werd bevestigd tijdens zijn activiteiten in Polen, Nederland, Frankrijk, Griekenland en Kreta. Tijdens de Battle of Britain werden trage Stuka's met een permanent gemonteerd landingsgestel echter eenvoudigweg afgeslacht door RAF-vliegtuigen, en als gevolg daarvan werden ze gedelegeerd om minder verdedigde doelen aan te vallen. Aan het oostfront speelde de Ju-87 voornamelijk een rol als close support-vliegtuig en een uitstekende tankvernietiger. Hans Ulrich Rudel - de Luftwaffe-piloot die met het grootste aantal onderscheidingen is geëerd, heeft 519 vernietigde Sovjettanks voor zijn rekening. Tijdens de oorlog werd de productie van de Ju-87 vele malen stilgelegd, maar het bleek altijd dat het opnieuw moest worden opgestart omdat er geen ander vliegtuig was dat het waardig kon vervangen. Tijdens de oorlog werden een tiental versies en versies van de Ju-87 gemaakt. De eerste in massa geproduceerde was de Ju-87 B (Berta). Hij werd aangedreven door twee versies van de Jumo 211-motor met 1000 KM of 1200 KM. Het diende als een op het land gestationeerde duikbommenwerper. Op zijn beurt werd de Ju-87R (Richard) gelanceerd voor aanvallen op marinedoelen. Het had een groter bereik dan de B-versie, maar was een beetje langzamer. De D (Dora) versie was de meest geproduceerde en meest gewijzigde versie. Ze hadden nieuwe versies van de Jumo 211-motor met 1420 en 1500 pk. De Ju-87D had een beter pantser dan zijn voorgangers. De laatste grootschalige versie van de Ju 87 was het Model G (Gustav), een aanvalsvliegtuig en "tankvernietiger", die begin 1943 de lijneenheden binnenkwam. De belangrijkste wapens van deze versie waren de twee 37 mm Bordkanone BK 3.7 kanonnen die in de trays onder de vleugels waren gemonteerd. De Ju-87G had ook verbeterde bepantsering. Gedurende de hele oorlog werden ongeveer 5.900 eenheden van alle versies van de Ju-87 vervaardigd.

Messerschmitt Bf109E afmetingen;