Supermarine Spitfire Mk.Vb
De Supermarine Spitfire was een Brits jachtvliegtuig uit de tweede wereld oorlog.
De meeste deskundigen zijn van mening dat de vliegeigenschappen van de Spitfire en zijn Duitse tegenstander, de Messerschmitt Bf 109 elkaar maar weinig ontliepen. De voordelen van de Spitfire waren de bijzondere vleugels, die een betere manoeuvreerbaarheid gaven. Ook had het toestel een groter motorvermogen en een beter zicht vanuit de cockpit. De bolvormige kap bood de mogelijkheid om zowel naar beneden, naar boven als in het rond te kijken.
Aan het einde van 1941 introduceerde de Luftwaffe een nieuw toestel in het luchtruim boven het Kanaal. Deze opvolger voor de Messerschmitt Bf109, de Focke Wulf Fw 190 betekende een groot probleem voor het Fighter Command van de RAF. Dit nieuwe toestel was in alle opzichten superieur aan de toen vliegende versie van de Spitfire, de Mark VB. Gedurende het grootste deel van het jaar 1942 verkreeg de Luftwaffe de superioriteit in de lucht en een groot deel van de Spitfires ging verloren. Om dit probleem voorlopig op te lossen kreeg een aantal squadrons een aangepaste versie van de Mark V, waarbij vier voet van de vleugeltop werd verwijderd, waardoor de vliegtuigen sneller een rol konden uitvoeren.
Twee uitvoeringen mogelijk;
-
Supermarine Spitfire Mk.Vb - 'Buckeye Don', flown by 2nd Lieutenant Don Gentile, 336th Fighter Squadron, United States Army Air Force, Royal Air Force Dedben, North Essex, England, 1942.
-
Supermarine Spitfire Mk.Vb - Aircraft flown by Squadron Leader Eric Hugh Thomas, No.133 'Eagle' Squadron, Royal Air Force Biggin Hill, England, April 1942.
Afmetingen;
- Lang; 195 mm.
- Breed; 232 mm.
Aantal onderdelen; 151
Humbrol verf kleur nr.'s; 24 / 30 / 33 / 34 / 53 / 56 / 61 / 62 / 78 / 85 / 90 / 96 / 106 / 165.
Schaal 1:48
Released by Airfix in 2020.
Airfix A05125A
