WWII German Anti-Aircraft (AA) Crews
Het Duitse leger had ervaring in het bestrijden van vliegtuigen met luchtafweergeschut uit de periode van de Eerste Wereldoorlog. In de jaren twintig en dertig werd de ontwikkeling van luchtafweergeschut, hoewel die wel plaatsvond, in Duitsland niet als een prioriteit beschouwd.
Hier moet echter aan worden toegevoegd dat in de jaren dertig de zeer succesvolle 88 Flak 18-kanonnen (samen met latere versies), evenals de 37 mm Flak 18-kanonnen en 20 mm Flak 30- en Flak 38-kanonnen in gebruik werden genomen.
Deze wapens waren voornamelijk verantwoordelijk voor het leveren van luchtverdediging aan hun eigen landeenheden, hoewel werd aangenomen dat de Duitse Luftwaffe de lucht boven het slagveld zou domineren en dat de landstrijdkrachten een beperkte dreiging van vijandelijke luchtvaart zouden ondervinden. Dergelijke veronderstellingen waren onder meer van invloed op het feit dat de Duitse infanteriedivisie in 1939 slechts 12 20 mm luchtafweergeschut had. Met het groeiende luchtoverwicht van de Sovjet-, en vooral de geallieerde luchtmacht, begon het Duitse leger echter intensief zijn eigen luchtafweerverdediging te ontwikkelen (vooral vanaf 1943). Daarnaast was er ook behoefte aan luchtverdediging aan Duitse steden en fabrieken die genoodzaakt waren geallieerde strategische luchtaanvallen aan te pakken. De laatste dreiging verhoogde de productie van dergelijke kanonnen 10,5 cm FlaK 38/39en het 12,8 cm FlaK 40 kanon.
Schaal 1:72
Released by Caesar Miniatures in 2015.
Caesar Miniatures H089
